Verslag Servas Ruhrtreffen – 7&8 september 2024

Een keer in de twee jaar organiseert SERVAS-Ruhrgebiet een internationale bijeenkomst voor Servassers uit de hele wereld. Zij proberen een zo groot mogelijke verscheidenheid aan deelnemers te  vinden. Per land worden dan ook een beperkt aantal Servassers toegelaten.

Deze keer waren er vier Nederlanders, vier Fransen, een Pool, een Belgische, een Australiër, drie Israëliërs, twee Schotten, vier Zwitsers, een Spaanse en een Turkse. Bovendien nog vier Duitsers vanuit andere regio’s dan het Ruhrgebiet. De overige deelnemers waren de Gastgeber. In totaal 58 mensen, wat een prachtig weekend opleverde. Wel een wat grote groep om met iedereen contact te hebben, maar ik heb hele fijne gesprekken gevoerd met verschillende mensen uit diverse landen

Ik had me opgegeven omdat ik nog nooit in het Ruhrgebiet geweest was, ondanks dat het zo dichtbij is. Dat zal te maken hebben met het verleden: op school leerde je dat dat een (vies) industriegebied was. Niets is minder waar. Er wonen heel veel mensen, de steden zijn aan elkaar gebouwd, maar de omgeving rond de verschillende conglomeraties is verrassend groen. Er zijn heel veel fietspaden aangelegd, zodat je niet voortdurend langs en op autowegen hoeft te fietsen en ook zijn er verschillende wandelroutes uitgezet. Dat is voor een volgende keer, want in zo’n weekend is daar geen tijd voor.

Het weekend was goed geregeld. De ontvangst was op vrijdagavond op individuele basis bij de gastgezinnen. De eerste aankomst is natuurlijk altijd spannend, maar wij zijn allen Servassers, dus het klikte zo maar. We gingen dezelfde avond nog samen met een ander Servasstel en hun gasten naar een muziekfestival. Heel gezellig, zoals ook de rest van het weekend.

Op zaterdag zijn alle deelnemers rondgeleid door een voorbeeld van een kolenmijn (ein Zoll) met prima uitleg.

’s Middags maakten we een boottocht over de Ruhr (prachtig weer), waarbij je niet het gevoel had in een grote stad te zijn. Na het gezamenlijke eten met de groep met de Gastgeber naar huis.

Op zondag werden we verwacht in Hattingen, een van de weinige stadjes die in WOII niet helemaal platgebombardeerd is. Ook weer een verrassende rondleiding.

Daarna werden we verwacht in de kerk van Hattingen, waar Marie Christine een prachtig concert gaf op het orgel, nadat ze eerst een uitleg gegeven had over het instrument. MC is de organiste van deze kerk. Het is altijd geweldig als een van de Servassers iets ‘extra’s’ kan. Dat vind ik een meerwaarde van Servas: je komt nog eens ergens waar je als toerist niet zomaar mee in aanraking komt. Je raakt een beetje aan de ‘haarvaten’ van een andere cultuur. Dat opent je ogen op een andere manier dan je gewend bent en het maakt mij milder. Ik kijk toch weer iets anders aan tegen Duitse ‘gewoonten’. Uiteraard moest er daarna weer gegeten worden.

Tijdens deze lunch werden we getrakteerd op een concert van een van de andere leden en we eindigden met de tweejaarlijkse traditionele samenzang van het Servastreffen. Hierna ‘verabschiedeten’ we ons en ging elk zijns weegs.

-Romkje-