Servas-ontmoetingen in Bologna
In juni 2023 heb ik (Monique) van huis geruild via home-exchange. Met de trein naar Marina’s appartementje midden in het oude centrum van Bologna. Een mooie reis en een heerlijke stad om te vertoeven. Vrijwel elke avond dans- en theatervoorstellingen op de pleinen van de stad. In een oud kerkje een mooie uitvoering van Vivaldi’s Vierjaargetijden. Of een openlucht filmvoorstelling op het grote plein waar duizenden Italianen op af kwamen. Altijd wat te doen! Ook fijne ontmoetingen gehad met Servas-dayhosts.
Charles komt uit Londen, maar woont al 40 jaar in Bologna. Bij een English tea bij hem thuis, geeft hij me tips over steden in de buurt die ik zeker moet gaan zien. Charles is musicus en ontwikkelde een methode om een taal te leren met behulp van muziek. Voordat ik weer vertrek, krijg ik een klein privé-concertje!
Een weekje later nodigen Paola en Rodolfo me uit voor een aperitivo op het piazza San Stefano. We zaten genoeglijk op een terras in de late avondzon. Op het plein alweer een concert, nu van het plaatselijke orkest. En er kwamen voortdurend vrienden van hen voorbij voor een praatje. Ik voelde me helemaal opgenomen in dat Italiaanse flaneren: bella figura maken! Ze vertelden dat het toerisme in Bologna is ontploft. Dat komt omdat Ryanair er sinds een aantal jaren op vliegt. Rodolfo heeft er dubbele gevoelens over: het brengt zeker welvaart in de stad, maar de drukte bereikt wel een grens.
Mijn derde Servas-contact was architect Paolo. Hij stelde voor een stadswandeling te maken. Het was 36 graden! Maar ik wilde niet flauw doen en zei ja. Geen spijt van. Het was mij al opgevallen dat de huizenblokken in Bologna heel groot zijn. Paolo vertelde: oorspronkelijk zijn dat enorme stadspalazzo’s, vandaar ook die toegangspoorten waar koetsen doorheen moesten kunnen. Ze hebben vaak binnentuinen die zo groot kunnen zijn als een park. Veel van die palazzo’s zijn nu verbouwd tot appartementen. Ik zie inderdaad bij die toegangspoorten bellenborden met soms 12 tot 20 bellen. Paolo neemt me mee naar een palazzo dat nu van de universiteit is. En inderdaad ligt er een oase van een park midden in dat bloedhete Bologna! Tijd voor een foto-moment. En dan moet Paolo snel weg: hij gaat de bergen in, de hitte ontvluchten. Ciao! Mille grazie! Ciao!
